Rouwen om wat je mist
Pas als je erkent wat je niet hebt gekregen, wat je mist en waarnaar je eigenlijk zo diep verlangt - kun je werkelijk rouwen. Dat is een rommelig proces, om uiteindelijk te kunnen verwerken.
Het is wonderlijk: als therapeut merk ik dat er in een bepaalde periode zich veel cliënten aandienen met een soortgelijk thema. En de laatste weken is dat wat centraal staat: je verlies erkennen en rouwen om wat je niet hebt gekregen, wat je mist en waarnaar je eigenlijk zo diep verlangt.
Laat me je enkele voorbeelden geven.*
Het gemis in je jeugd
Cliënten die zich nu, als volwassene, beseffen wat ze hebben moeten missen als kind. Het gebrek aan aandacht, aanraking of gezien worden door hun ouders of verzorgers. We hebben allen nogal de neiging om te denken: maar mijn ouders hebben zo hun best gedaan. En ja, dat hebben ze. Ze deden wat ze konden en waartoe zij de kennis en capaciteiten hadden. Dus heel logisch dat je aan hen loyaal bent. En dat je snel zult overgaan tot ze verdedigen, als je hierover zelf nadenkt of met een ander spreekt.
Tegelijkertijd bestaat er naast die loyaliteit ook een diep gemis. De pijn en rauwheid van niet ontmoet zijn in de mate waarin je als kind behoefte had aan affectie en verbinding. Dus de kunst is om aan jezelf toe te geven dat óndanks dat je ouders hun stinkende best deden, jij ook pijn en gemis voelt. En door dat toe te laten en te doorvoelen, neemt de lading van dat gemis af. Precies dát heet rouwen.
Het gemis in de huidige relatie
Cliënten die zich beseffen dat ze in de relatie waarin ze nu zitten echt dingen missen. En dat kan vele oorzaken hebben. Dat kan zijn omdat je je behoeftes niet helder hebt, of die niet goed kunt of durft te delen met je partner. Dat kan ook zijn vanwege incapaciteit van je partner. Of vanwege onverwerkte triggers uit jullie geschiedenis, waar eerst dingen moeten worden opgeschoond om op een vervullende manier verder te gaan met de relatie. En dat opschonen gaat gepaard met het gemis voelen, en vaak ook met rouwen.
Het gemis van vriendschap of familie
Cliënten die afscheid hebben moeten nemen van vrienden of familie. Vanwege te ver uiteen liggende opvattingen en behoeftes. Of vanwege verhuizing of grensoverschrijding. Er zijn vele redenen waarom we afstand moeten nemen van iemand van wie we houden. Ook dat vraagt verwerking.
“You need to feel it, to heal it”
Om dingen een plek te kunnen geven en ‘door te kunnen met ons leven’ (wat we vaak zo graag en zo snel mogelijk willen), is het nodig om echt op gevoelsniveau contact te maken met het gemis. Met de pijn, die niet alleen een concept is maar soms ook echt voelbaar is in je lichaam. Pas als je jezelf toestaat het te doorvoelen, kun je het verwerken.
Begrijpen helpt ook
Naast dat ik cliënten help om te voelen, en gemis een plek te geven, is het ook behulpzaam om te begrijpen wat je nou eigenlijk doormaakt. Daarom deel ik ook vaak de 7 stadia van rouw. Deze stadia doorloop je niet netjes van boven naar beneden, maar je zigzagt er doorheen.
De 7 stadia van rouw
Schok en ongeloof
Ontkenning
Woede
Onderhandelen
Neerslachtigheid
Acceptatie
Herstel en betekenisgeving
De groei erna
Wanneer je echt rouwt, dan kom je uiteindelijk bij het stadium dat je dat stuk geschiedenis een plek kunt geven. Je hebt het doorvoeld en een betekenis gegeven. Je bent je nog meer bewust van je verlangens. En je gaat met meer bewustzijn je verdere leven in.
Rouwen is rommelig.
En je verlies nemen hoort bij het leven.
Stuur je me een mailtje terug als dit voor jou aankomt, en je jezelf hierin herkent?
Even kennismaken?
Ben je benieuwd of Marjolein een goede match is om jou te begeleiden?
Je kunt vrijblijvend en zonder kosten 15 minuten (video)bellen!